Meleğim, benliğim… Neden böyle derin bir keder… İhtiyaçlar söz konusu olduğunda – aşkımız fedakârlık etmeden, birbirimizden bir şey beklemeden ayakta kalabilir mi? Senin tam anlamıyla bana ait olmadığın, benim tam anlamıyla sana ait olmadığım gerçeğini değiştirebilir misin?

– Ah tanrım, onun güzelliğindeki tabiata bir bak ve olması gerekene bırak yüreğini –

Aşk her şeyi talep eder, haklı olarak… Yakında görüşeceğimize hiç şüphe yok; ve bugün, son zamanlarda hayatım hakkında kafamda dolanan düşünceleri sana açacak kadar zamanım yok – eğer kalplerimiz daima bir bütün olsaydı, kesinlikle böyle şeyler düşünmezdim. Kalbim sana söylemek istediğim birçok şey ile dolup taşıyor – ah- bazen o konuşmanın noksan olacağını düşünüyorum – Neşelen- ve daima benim sadık biriciğim, benim ol ve ben de senin olayım.

Tanrılar kaderimizde yazanı gerçek kılsın
– senin sadık Ludwig’in.

 

O günün akşamı Beethoven sarhoş edici bir özlemle yanıp tutuşuyor:

​

Nasıl bir hayat bu!!! Şu an olduğu gibi!!! Sensiz – orada burada karşılaştığım iyi niyetlerle dolu bir hayat – hak etmeyi umduğum kadar hak ettiğim iyi niyet – bir insanın diğerine hürmeti- bana acı veriyor – ve kendimi evrenin tam ortasına yerleştirdiğimde, ben neyim ve o adam kim- bazılarının en büyük adamlarından biri diye adlandırdığı -ve buna rağmen- diğer yandan bu adamda ilahi bir element var…

Beni ne kadar seviyor olursan ol – benim sana olan aşkım daha fazla, ama kendini benden asla gizleme -iyi geceler-
Ulu tanrım- çok yakın!
Çok uzak!
Bizim aşkımız cennette bulunabilir ancak ve bunun da ötesinde cennetin gök kubbesine ilişiktir –

​

Yataktayken dahi seni düşünürken buluyorum kendimi, benim ölümsüz sevgilim, zaman zaman neşeyle, zaman zaman kederle kaderin duamızı duyup duymayacağını öğrenmek için bekliyorum… – seninle yaşayacağım ya da seni bir daha asla görmeyeceğim hayatla yüzleşmek için – Ah tanrım, neden bir kimse çok sevdiğinden ayrı olmak zorundadır?

Şu an V’deki (Viena) hayatım içler acısı…
Senin aşkın beni ölümlüler arasındaki en mutlu ve en mutsuzu kıldı.

Beethoven, yaşadığı bu çılgınlık selinin sona ermesiyle sevgilisini daha iyi olması için teşvik ediyor:

Sakin ol; ancak sakin kalarak birlikte yaşama amacımızı gerçekleştirebiliriz – sakin ol- beni sev- bugün- yarın- ne göz yaşartan bir özlem senin için bu – senin için – hayatım için- her şey için- bütün iyi dileklerim seninle- ah, beni sevmeye devam et- aşığının sahip olduğu bu yüreği yabana atma.

Daima senin,
daima benim,
daima bizim.